Ömer: Çocuklarımı, evimi, her şeyimi kaybettim.
Nick Beake / BBC News – Ait Hmid
Atlas Dağları’nın üzerindeki küçük Algou köyünde, depremden sonraki o dehşet verici anlarda bina enkazlarının altından çığlıklar yükseldi.
Ancak saatler geçerken, hiçbir uzman yardım ekibi köylülerin çaresiz çabalarına destek veremedi ve çığlıklar sessizliğe dönüştü.
Üç gün sonra, İspanyol itfaiyeciler, köye ulaşan ilk profesyonel ekip olurken, yıkılmış topluluk, zamanın henüz tükenmediğini umuyordu.
Eğilip, bükülmüş yollar ve çökmüş kemerlerin yanından hızla geçerken, tecrübeleri kurtarma görevlilerine umut olmadığını söylüyordu.
Bu acı gerçek, köpeklerinin verdiği tepkiyle de katmerlendi. Igor ve Teddy, yaşam belirtisi gördüklerinde havlamak üzere eğitilmişlerdi. Sessizlik sağır ediciydi.
İkinci depremine giden itfaiyeci Juan Lopes “Burada bizim yapabileceğimiz bir şey yok” dedi.
İspanyol kurtarma ekibi.
Lopes’in ilk depremi, Şubat ayında Türkiye’de yaşanan yıkıcı sarsıntıydı. Uluslararası yardımlar sayesinde depremden günler sonra bile, enkaz altından sağ çıkartılanların olduğu inanılmaz anlar yaşanmıştı.
Lopez “Burada, Fas’ta evler taşlardan yapılıyor. Türkiye’de çelikten yapılıyorlardı ve çok daha kuvvetlilerdi” diyor.
Lopes “Burada kimseyi bulamayacağız” deyince, çalışma arkadaşları yavaşça başlarını sallıyor.
Bir sonraki köye geçen kurtarma ekibini takip ediyoruz.
Ait Hmid köyünden geriye kalanlar.
Depreme yakalanmak için iyi bir yer yok ama Ait Hmid kadar da kötüsü pek olamaz. Köy zaten dağın kıyısında ve kalanı da sarp kayalıklardan aşağı sarkıyor.
Bu birbirine geçmiş tuğla ve taşlar yığınının bir zamanlar 28 kişiye ev sahipliği yaptığını düşünmek zor. Sadece 7 kişi sağ kurtuldu.
Zorla enkaz yığınının en tepesine kadar çıkarken, Ömer Ait Mahti boş gözlerle vadiye bakıyor.
Arkasında 20 adam kazmalar, kürekler ve elleriyle çalışıyorlar.
Ömer’in eşi hastanede. Hala iki kızını, 17 yaşındaki Hanane ve 15 yaşındaki Hatice’yi bulamadı.
Birden bir faaliyet patlaması oluyor ve dualar yükseliyor. Kızların cansız bedenleri nihayet bulundu.
Battaniyeler ve bir sedye enkaz yığınının tepesine gönderilirken, Ömer sessizce bize bir mesaj göndermek istediğini söyledi.
“İnsanların bana yardım etmesini istiyorum. Dünyanın bana yardım etmesini istiyorum. Çocuklarımı, evimi, sahip olduğum her şeyi kaybettim” diyor.
Fas makamları, daha fazla sayıda ülkeden yardım kabul etmesi için baskı altında. Şu ana kadar sadece dört ülkenin önerdiği yardım kabul edildi ve diğerleri istenmedi.
Hanane ve Hatice’nin amcası Hamid, başsağlığı dilemek için geldi ama kendisi gözyaşlarına boğuldu.
“Yardıma çok ihtiyacımız var. Kimden gelirse gelsin, yardıma ihtiyacımız var.”
